استدلال می کند که ارزیابی ذهنی محصول باید جای خود را به تلاشی توصیفی و عینی برای آشکار کردن کارکرد فرآیند (یعنی ترجمه) بدهد. بدون چنین تغییری، نظریه ترجمه خارج از جریان اصلی فعالیت های فکری در علوم انسانی ادامه خواهد یافت و نمی تواند جایگاه شایسته خود را به عنوان یک رشته اصلی در زبان شناسی کاربردی به دست آورد.